Silenie się na oryginalność w opisie tego mijającego roku może być trudne. Niemalże a wykonalne, lecz nie niemożliwe. Dla mnie rok ten był czasem łapania dystansu. Z różnym skutkiem i nienatychmiastową gratyfikacją, ale konsekwentnie, krok po kroczku, z odtajaniem od tego pędu wizualno-marketingowego, jaki towarzyszył mi w mojej pracy z roku na rok coraz intensywniej. Stopniowo, po pierwszych miesiącach szoku i zmiany w mentalności, gdy przyszedł czerwiec i spóźnione, ale jednak – rozpoczęcie sezonu w reporterskiej pracy fotografa ślubnego przewartościowało moje spojrzenie na to co robię. Zwykle, gdy coś tracimy, albo istnieje duże ryzyko, że zaraz utracimy – wówczas zaczynamy bardziej to doceniać. Tak też się stało ze mną i tym sezonem. Skromniejszym, ale przez to czulszym, bo w mniejszym pędzie spędzonym. Poprzednie lata były cudowne w nieco inny sposób. Takie swoiste flow, imprezowe party do zatracenia. Nie powiem, pokochałem to, ale byłem już mocno spragniony odrobiny wytchnienia. Kilku weekendów wiosną i latem spędzonych z najbliższymi, stęsknienia się za kolejnym eventem. A taki był ten rok. Jestem wdzięczny za niego, w takiej formie, jaka przyszła. Cudowny chill out room z warsztataymi nabierania dystansu. Dał mi odetchnienie, spokojny czas na podróże (raczej) małe, niż te duże. Nasycanie się klimatem Warmii i Mazur. Świetny balans z moimi prywatnymi zdjęciami autorskimi, które w skrócie Wam tu u góry prezentuje. Rok bez pośpiechu. Rok nauki, jak separować się od stresu. Rok w zdrowiu i pomyślności. Oby następny nie był gorszy. Obyśmy wszyscy cieszyli się dobrym zdrowiem, pracą i nastrojem. Do siego, dwa tysiące dwudziestego pierwszego! Na te cyfry, i kolejnych kilka jestem dobrze przygotowany. Akumulatorami naładowany. Nowym sprzętem dopakowany 🙂 Jak na górze już byliście, to w dół, w ten skrót zawodowy zapraszam. Te dwa światy są już równoważne.
Kilka słów o covidowym roku 2020 w prasie branżowej znajdziecie na FOTOPOLIS