Po pięknym, intensywnym lecz mocno angażującym procesie portretowania ludzi. Wychodzę z domu, zostawiam człowieka. Ruszam, by głowę swą przewietrzyć. Szukam w krajobrazie odpoczynku. I wtedy, tak nagle – rodzi się ten zachwyt nad przestrzenią. Na hiperfokalną ustawiam pierścień ostrości. A wówczas, cytując klasyka – to nieskończoność nabiera ostrości…
– Lifetime Project czyli powolne świata oglądanie. Gdy wciąż gdzieś biegniesz. W zapamiętaniu. Proste ujęcia. Nicią życia powiązane. Czysta prawda. Nikomu nie obiecywana. Schronienie przed i po – zranieniem. Chwila na skupienie. –
to navigate please scroll left/right or use a keyboard arrows
Please feel free to fill the galleries at your own kind of thoughts, descriptions, emotions and feelings. Enjoy!